Triggers, iedereen kent ze wel. Delen van het poppetje die nog niet geïntegreerd zijn. Open wonden van oude trauma’s of meegemaakte rotzooi die nog niet eerder zo (diep) gezien/gevoeld konden worden.
Waar nog niet eerder ruimte voor was om in te zitten, om te doorvoelen, om te (mogen) zijn.
Tussen 2 breinloops in… here we go!
Alles wat we op elk moment denken mee te maken is de creatie van het brein. Het brein is geweldig, en de beste tool die onze poppetjes hebben om dit leven te leven/spelen PRECIES zoals het poppetje wilt. MAAR WAT ZEG JE TOCH??? HOE???
Het Spelen van De Leven doen we zo…
Alles wat ooit gedacht geweten te worden wordt niet meer gelooft.
Alles wat gedacht werd te bestaan blijkt alleen maar een idee, een concept, een niet bestaande waarheid in een wereld vol illusies gecreëerd door een brein die op zichzelf staand ook alleen maar weer een mechanisme is. Maar wat dan wel?????
Als je wist dat je een keuze van kijken had… Had je dan voor de loop van conditioneringen gekozen? Of de loop van mogelijkheden? Vrijheid of beperking, het komt van dezelfde source – het poppetje zelf. ‘Vanuit welke loop wordt De Leven gezien’?
De oneindige mogelijkheden die geleefd (kunnen) worden gaat onze breinpet te boven. Wat bestaat er toch achter de andere kant van het breingordijn?
Een gesprek tussen het brein en De Leven. Horen wat ze altijd wilt horen. Vleesgeworden perfectie. Zij is het allemaal. Wie ben jij?
Ik voel hét door het hele lijfje stromen, de leven raast in lichtsnelheid voorbij.
Oplossende tijden.
Het valt niet meer bij te houden, alleen nog maar te ademen en te verwonderen – zelfs als de verwondering verpakt blijkt in tranen van gemis of pijn (alleen maar woorden om mee te spelen, want het zou nooit iets anders zijn dan dit).
Mens zijn – de perfecte mix van alles… Wat zeg ik toch??
Ze genoot ten volste van de dag die ‘andere’ nog wel eens zouden kunnen beschrijven als ‘ziek’ of ‘slecht’ of zelfs ‘verschrikkelijk.’
Maar wat dan wel? En hoe dan? Mindfuck voor de masters! Here we go!
Ze had weer eens niets te zeggen, maar toch pakte ze de computer erbij. Woorden blijken zichzelf te vinden als… Lees verder
Ze hoorde de woorden niet meer, ze voelde ze. Gestript van de conditioneringen van het brein bleek er niets anders… Lees verder
Alles doen voor het poppetje Lincy om haar zo goed en veilig mogelijk de turbulentie laten doorstaan onder de paraplu van mijn Liefde, waar alles hetzelfde is behalve de perceptie van het brein. Over overgave en een lakentent.
