Een Multiverse aan keuzes

Hoe bewust keuzes maken je leven veranderd.
Waarom zeg ik dit?
Eigenlijk als je bewust bent is alles hetzelfde. Maar even voor de lol nemen we keuzes maken ertussen uit. Dat is namelijk waar mijn mens zijn soms best wel moeite mee heeft.
Want welke keuze is ‘goed?’
Welke keuze staat ‘aligned’ met mijn hogere doel?
Welke keuze gaat ervoor zorgen dat ik datgene manifesteer dat ik verlang in dit leven?
Er zijn heel veel vragen waar brein graag mee aan de haal gaat om controle te faken. Sowieso doet brein dat graag, maar zeker op een onderwerp zoals keuzes maken — ‘want als er een goede keuze valt te maken dan valt er ook een ‘slechte’ keuze te maken.’ 

En dan kan je brein (een mechanisme) getriggert worden en een ander deel van brein (een ander mechanisme) de schuld geven omdat je niet de goede keuze hebt gemaakt.
En het ironische is, als je heel diep kijkt — valt er helemaal geen ‘goede’ keus te maken. Alleen ons mens zijn (ons onbewuste menszijn) denkt goede en slechte keuzes te maken. 

Maar wat is het dan wel?

Ik lag daar aan eens over na te denken toen het mij opeens heel duidelijk werd… 

Als je bewust bent kan je een gevoel vastpinnen aan elke keuze die er te maken valt en dat gevoel zorgt ervoor dat je geen foute keuze KAN maken (als je bewust bent van de emoties die de woorden die je gebruikt hebben op diepere lagen in jezelf).

Snap je me  nog?
Kijk eerst wordt je natuurlijk compleet afgeleid door iedereen in je hoofd (mechanismen, conditioneringen, trauma responses, verwachtingen, veroordelingen, herinneringen.. aka angsten op heel veel verschillende lagen). Dus de woorden die je gebruikt hebben (onbewust) een bepaalde betekenis gekregen; brein heeft er een oordeel/sticker opgeplakt. Bijv; blij is goed. Raar is slecht. Jaloers is slecht. Geluk is goed. Verdriet is moeilijk. Op elke emotie die we ervaren hebben we een mechanisme geplakt die onbewust een hele handleiding heeft gecreëerd om om te gaan met die bepaalde emotie. Daar zit een lading op. Als die lagen weg zijn (pottytrainingthebrain) kom je erachter dat elke emotie hetzelfde is als je er niet meer bang voor hoeft te zijn. Dat doe je met ‘de breinbus.’ Ik ga je hier later alles over vertellen! Maar nu even terug naar keuzes maken…

Als je in vrijheid leeft in jezelf betekent dat, in my humble opinion, dat alles van jou mag zijn. Dat betekent dan ook dat je menszijn maar een klein deel is van wie je bent (een heel klein deel… niet aan brein vertellen).
Emoties zijn kleiner geworden omdat je bent uitgezoomd (aka je bewustzijn is vergroot) en die worden op een gegeven moment zo klein dat ze allemaal hetzelfde zijn — een blubje met emoties in een eindeloze mogelijkheid (je groeiende bewustzijn).

Je hebt zo kunnen uitzoomen omdat je geleerd hebt veilig te zijn in je brein (je hebt al je mechanismen gezien, gehoord en veilig gesteld). Dit betekent weer dat je van de onbewuste ‘fight, flight and freece modus (waar de meeste van ons mensen constant in zitten vanwege het willen ontduiken van de emoties die je ooit als heel heftig hebt ervaren) bent overgestapt naar het bewust creëren van veiligheid, geborgenheid, gezien worden… aka lief gevonden worden ipv van bang zijn.
Alles mogen zijn betekent letterlijk alles zijn.. boos, jaloers, verlangend, hyper, raar, dramatisch, groots.. Het maakt niet uit, als je brein er geen mening meer opplakt dan mag je alles zijn (en is dus alles uiteindelijk hetzelfde). 

Het is namelijk de mening die ervoor zorgt dat je ‘foute keuzes’ kan maken en niet de keuze opzichzelf staand.

Snap je me nog?

Iets dieper nog hier op in gaan? Sure…

Oké, duiken we even wat dieper in op trillingen/frequenties/energie. Je weet wel, waar de hele wereld uit bestaat. Brein creëert ook trillingen (brain waves), natuurlijk wist iedereen dat. Wat misschien niet iedereen weet is dat WAT je denkt verschillende waves creëert (verschillende frequenties aka verschillende realiteiten.. te ver? Sorry)…
We nemen een voorbeeld van een keuze die we kunnen maken; post ik vandaag wel of geen blog? Dat is een eventuele keuze. Mijn brein is geneigd te schreeuwen als ik geen blog schrijf op de PRECIES AFGESPROKEN TIJD dat ik faal als blogger..
Dit is natuurlijk niet zo zwart-wit.
Ja, om mezelf serieus te nemen als blogger/schrijver is het fijn als ik ook daadwerkelijk *dingen* schrijf. Maar als ik zomaar dingen gaan schrijven omdat het op die tijd MOET (goh, wat was mijn koffie lekker en die auto vind ik lelijk) voel ik me niet geïnspireerd (want het onderwerp boeit me niet) en weet ik dat ik andere niet inspireer (want iedereen is uiteindelijk een spiegel van mezelf). Dus het hele ‘dwingen’ te schrijven kan ervoor zorgen dat ik schrijf vanuit een verplichting, een verwachtingen — brein die vindt dat ik iets (nuttigs? betekenisvol?) moet doen. Het is DIE mening die ervoor zorgt dat ik vanuit een ‘lagere frequenties’ ga handelen en dus niet de resultaten krijg die ik verlang (verlangens are real G! Btw verlangens zijn gevoelens die we willen ervaren in onszelf)
Maar niet schrijven ‘omdat ik niet goed genoeg ben om over onderwerpen te praten waarin ik geloof, of om misschien raar gevonden te worden’ creëert dezelfde ‘lagere frequentie.’ Omdat ik (aka een mechanisme in het brein) MEZELF veroordeel.

Dus keuzes die we maken hangt niet af van de keuze die je maakt maar van de gedachten/mechanismen die er mee aan de haal gaat.

Nu hebben we de focus op (onbewuste) gedachten van brein die emoties creëren in het spectrum ‘zwaar.’ En als we die GELOVEN is dat de waarheid waarin we leven en kunnen we NOOIT een goede keuze maken, want die stem (dat poppetje in de breinbus) heeft OVERAL wat over te zeggen (zoals je in het bovenstaande voorbeeld hebt gezien. Het is die stem (gedachten/mechanismen) die dus die brainwave creëert om ons te beschermen tegen het gevoel waar we bang voor zijn, wat ervoor zorgt dat we die cirkel niet uitstappen (angst voor de angst). 

Do i make sense?

Als we leren dat die emoties niet zwaar zijn (aka de veroordelingen hebben we vervangen met aanmoedigende slogans en complete acceptatie) dan is de MENING weg, dus de betekenis die we eraan hebben gehangen, DUS de lagere frequentie hebben we vervangen voor een hogere van bijv geloof, vertrouwen, trots. 

Vanuit deze kant maak je voor je mens nog steeds dezelfde keuzes (en die kunnen nog steeds als lastig worden ervaren, want ja we zijn nou eenmaal nog steeds ook mens) maar de ZWAARHEID is ervan af. De scherpe randjes. De veroordeling. Want je vertrouwt nu op jezelf. Dus elke keuze de je maakt is goed.

Waarom?

Nou heel simpel, elke keuze heeft een consequentie. Maar nu vertrouw je dusdanig op jezelf dat je met elke consequentie om kan gaan als een baas! Want fuck die shit, je bent awesome en veilig!! Wat dus de loop van vrijheid en vertrouwen creëert …

 

Dus conclusie; het is niet de keuze die we maken, maar de mening op die keuze en de angst voor de eventuele consequentie. En die kunnen we gewoon veranderen, want ons brein is een MEGA machine!!

 

DAMN!!! (i know)

 

Dit is toch fucking magisch?!! Ik dacht het wel!

 

Happy ‘al mijn keuzes zijn geweldig’ leven geweest! Gewoon omdat we het waard zijn!