Ik heb heel lang niet gesnapt wat mensen toch bedoelden met loslaten. En stiekem denk ik dat heel veel mensen dat eigenlijk niet echt weten.
Want wat betekent dat nou, dat loslaten?
Misschien staat loslaten gelijk aan overgave? Nog zo’n woord waar de één een andere waarde aan hecht dan de ander.. Eigenlijk, nu ik erover nadenk, vind ik het grappig hoeveel verschillende ‘betekenissen’ één woord kan hebben, hoeveel verschillende percepties er bestaan achter dat ene woord. Ieder mens heeft daar hun eigen betekenis aan gehangen. Logisch uiteindelijk, want elk brein beredeneerd anders. Ik denk dat dit de grootste reden is voor al de miscommunicatie tussen ons mensen, we interpreteren alles anders… Hmmm interessant, ga ik vast een keer een blog over schrijven.. anyways, terug naar het onderwerp; loslaten.
Voor mij, als mensen het hadden over loslaten zag ik in mijn hoofd datgene dat ik moest loslaten gewoon verdwijnen, *poef* weg. Schrijf het in klei gooi het in de zee en je denkt er nooit meer aan (al voelt het wel lekker).
Obviously gebeurde dit niet, datgene wat ik overboord had gegooid was ook nog steeds in mij, wat mij juist geïrriteerd maakte en dat zorgde er weer voor dat datgene ik los ‘moest’ laten alleen maar groter en groter werd. (focus probleempje)
We kunnen simpelweg niet van het ene op het andere moment de emotie NIET meer ervaren. Voorbeeld, wanneer we pijn gedaan zijn in ons leven en we van daaruit angst, woede of verdriet ervaren waar we misschien ‘iets te lang in kunnen blijven hangen, maakt niet dat als we er ‘klaar mee zijn’ deze emoties verdwijnen.
Maar wat betekent loslaten dan in die vorm? Naar mijn mening dit; als die emotie er niet mag zijn (losgelaten moet worden) dan vecht je tegen die emotie die er toch al is (en deel van het menselijke spectrum, dus ook vaker zal terugkomen), en dan zal die eerder nog groter worden dan dat die eerst al was (trust me, I tried)
Het is een focus ding. Maar wat betekent dat toch?
Alle frequencies/tijdlijnen bestaan in het nu. Uiteindelijk is alles energie en die verdwijnt nooit, maar die neemt alleen maar andere vormen aan. Dat betekent dat alle emoties eigenlijk hetzelfde zijn (energie), alleen brein heeft er een mening opgeplakt omdat sommige emoties nou eenmaal wat ingewikkelder lijken dan andere emoties.
Kijk zoiets als dat ene mens dat ons pijn gedaan heeft (bewust of onbewust) en wij ervaren daarvan zware emoties (want we zijn getriggert, hallo jeugdtrauma), we nemen nu woede, we herkennen deze woede, en we voelen deze woede. Dat lijken me hele gezonde eerste stappen. Maar wat nou als het ‘tijd wordt om los te laten,’ wat nou als we ‘er te lang in blijven zitten,’ HET IS BELANGRIJK OM TE BESEFFEN dat dit allemaal gedachten zijn die op de emotie woede geprojecteerd zijn. Het is dus niet de emotie die iets zwaar maakt maar de veroordeling van je brein erbovenop.
Dat maakt dat loslaten al een hele andere betekenis krijgt omdat het niet om de emotie blijkt te gaan maar om het brein. Hoe kan je dan je brein loslaten? Wel, dat kan niet, want jij bent je brein (i know, ik ben soms ook beledig). Maar wat je wel kunt doen is je brein opnieuw leren focussen. Dus niet meer op de conditioneringen van je verleden die op de emoties geplakt zit, maar een nieuwe gedachten creëren die met de tijd je nieuwe normaal wordt als je de emotie ervaart.
Dus zo laat je de emotie niet los (wat dus in mijn ogen niet echt een ding is want emoties bestaan nou eenmaal) maar je focust je op de nieuwe gedachten die ervoor gezorgd hebben dat je nu veilig bent in jezelf mét die emotie. Want dan is woede alleen maar woede. Net als dat blij zijn alleen maar blij zijn is. We houden niets vast, we bevechten niets, we mogen gewoon zijn. Hiermee veranderen we het gevoel dat we voelen boven op de huidige realiteit, aka het shiften van tijdlijn.
Do i even make sense?
Het is het brein leren van een nieuwe skill zodat je niet meer onbewust reageert maar bewust creëert, NICE!
Best logisch al zeg ik het zelf. Het kost tijd, inspanning en doorzettingsvermogen maar iedereen kan het. Het brein is een machtig intelligent deel van onszelf en het mooie is; het brein wil niets anders dan ons helpen en beschermen. Dat zijn de taken die zij toch al op zich heeft genomen, waar de meeste van ons onbewust van zijn.
We kunnen dit proces leren bewust te maken en ervoor zorgen dat die bescherming van het brein gefocust wordt op de dingen waar wij van willen dat op gefocust word.
Potty training the brain. Zo is loslaten niet opeens meer abstract maar heel tastbaar. Het enige wat we hoeven te doen is vol houden en geloven dat we het kunnen! En ik geloof in jou als geen ander!