laken tent

Dus bouwde ze maar een lakentent…

Alles wat ze verlangde manifesteerde zich binnen seconden. En dan zou je denken; “Nou, die heeft het lekker voor elkaar!” En dat is natuurlijk waar, laat ik niet doen alsof het leven van Lincy niet hartstikke magisch is!
Maar ja, nu worden opeens haar nu zichtbare diepste  verlangen geleefd – de vrijheid om overal ter wereld uitgenodigd te worden door poppetjes die haar geweldig vinden om precies alles van haar te zijn. De frequentie verspreiden de vibratie van het ene poppetje naar de andere poppetjes en vica versa – ze wordt er door aangetrokken en ze wil het. De droom! Het is prachtig! Het is aan het gebeuren en dat is exciting as fuck! En spannend, want ze weet eigenlijk helemaal niet wat er gaat gebeuren, hoe het eruit zal zien. Want er zijn geen verwachtingen, die kunnen er gewoonweg niet zijn, er zijn infinite mogelijkheden hoe die zich kunnen uitspelen, dus er kan alleen ervaren worden. Het leven kan alleen ervaren worden, heb ik ook een blog over geschreven, ook magisch natuurlijk –> (Het leven is er om ervaren te worden) En dat brengt spanning met zich mee, het niet weten, daar gaat het breintje lekker op.

De diepte van de geleefde verlangen is de diepte die toegestaan wordt te voelen aan alle kanten.

Dus wat gebeurde er? Laat me je meenemen naar een niet meer bestaande nu behalve in haar brein onder het kopje; herinneringen. Ze gaat weer eens reizen, en het waren veel onzekerheden bij het proces. De datum bleef veranderen, de omstandigheden bleven veranderen en de uitkomst bleef veranderen. Alles waarvan ze dacht het volop in ‘controle’ te hebben, bleek dan toch maar een verrimpeling als een fata morgana.
Controle is zoals alles een illusie van het brein en dat bracht de nodige spanning in het lijfje met zich mee. De herinneringen die nooit eerder bekeken waren popte opeens op in het gezichtsveld, de herinneringen van haar tijdens vele reizen waar haar lijf na het ongeluk niet alles kon wat ze wou, eigenlijk helemaal niets. Wat in deze herinneringen betekende dat ze gewoon in één zakte, letterlijk.
Het lijf die stopte met werken, gewoon, zomaar. (Naja, natuurlijk niet echt zomaar, maar dat vond ze toen van wel.) En daar lag ze weer op de grond, niet kunnen ademen, overgenomen door de pijn en paniek. En niet één keer maar meerdere keren, soms wel eens meerdere keren per dag. Fucking eng! Maar in deze herinnering waren het er drie – Schotland, Oostenrijk en Amerika.  Waarom deze? Omdat deze te maken hadden met mij en het zelf rijden met een voertuig (auto of motor).
En dit keer wordt er ook met de auto gegaan.
De eerste keer na mijn nieuw ervaren veiligheid van het niet meer identificeren als alleen maar mens, waar niets meer echt bestaat – ook zij niet.
-anyways-  heel even keek ze ernaar en ervaarde ze de pijn, onveiligheid en wanhoop van het moment dat niet meer bestond.
Ach ach ach dat lieve brein dat elk moment opnieuw kan laten zien waar er nog stukjes Lincy verstopt zitten om lief genomen te worden, om gezien te worden, om bij de kluwen van alles opgenomen te worden – om op te lossen in alles dat ze is; het niets.
Het lijkt haar dat de expansion van Alles, zich op deze manier nu laat zien. We blijven nou eenmaal bewegen, daar kunnen we niets aan doen, das de schuld van die atoompjes. En ons menselijke lijfje is gewoonweg op reis om dát (het leven) te ervaren.

Maja intens as fuck dus en huilen geblazen, want het werd ervaren!
Gelukkig had ze al ’toevallig’ dezelfde dag een tent gebouwd, in de woonkamer, met stoelen, een wasrek, handdoeken en knijpers. Gevuld met kussen en schapenvellen en kaarsjes en snoep (het kind werd gemoedert).
Ze creëerde eerder op de dag de perfecte omstandigheden om een later nu te ervaren wat er te ervaren viel. Heerlijk hoe dat zich ook weer openbaart, alles loopt perfect. In de tent werd er niets geblokkeerd, of tegengehouden, het stroomde, vrij. Wetende dat deze golf passeert, net als al de andere. En de nieuwe brein loop deed haar werk. Alles doen waar ze zo lang voor gewerkt had – veiligheid creëren in het idee van het gevoel van onveiligheid, zodat de onveiligheid wordt ervaren als veilig om te ervaren. Does this make any sense?
Het creëren van een warm bad zodat alles wat ervaren wordt veilig opgenomen is in het bad des levens.
Het toestaan van dit proces zorgt voor de ruimte eromheen gecreëerd.
Overgave aan alles dat is. Wat een heerlijke muisstille chaos.

Alles wat gezien wordt kan niet meer ongezien zijn.

Alles doen voor het poppetje Lincy om haar zo goed en veilig mogelijk de turbulentie laten doorstaan onder de paraplu van mijn Liefde, waar alles hetzelfde is behalve de perceptie van het brein.
En dat is oké. Alles is oké, want ze bouwde maar een lakentent, en wie is er niet oké in een lakentent.