We zijn er allemaal naar op zoek — onvoorwaardelijke liefde.
Durf ik te zeggen dat het ‘de zoektocht’ van het leven is, misschien. Anders geformuleerd is het de zoektocht naar onszelf. Of ons ‘ware zelf.’ Of god. Of het universum. Misschien bedoelen we allemaal wel hetzelfde – Liefde. De energie die alles is. Vele zoeken het extern en zouden levens eraan wijden.
Extern valt er niets te voelen, en liefde, liefde is de alleen maar gevoel. Misschien wel de grootste, de engste, maar zeker wel de mooiste. Liefde is een stofje aangemaakt door ons lichaam zelf. Alles wat we ervaren wordt waargenomen binnen in ons. We kunnen natuurlijk wel liefde voelen voor een ander, maar het gevoel van liefde ervaren we IN onszelf. Daarom zou er ook niet een externe factoor het verlangen van liefde in onszelf kunnen vervullen. Maar hoe dan wel? Kunnen we onszelf dusdanig lief gaan hebben dat we onze eigen maker van dit liefdes-stofje worden? Kunnen we het verlangen vullen met onszelf? Ik denk dat de enige echte weg naar onvoorwaardelijke liefde de weg naar binnen is. De weg naar onszelf.
“We can only love each other as deep as we can love ourselves.”
Als je het gevoel niet kent dan kan je het niet voelen. Sommige mensen kennen diepe angsten, angststoornissen zelfs, waar andere mensen zich niets bij voor kunnen stellen omdat die nog nooit iets gevoeld hebben wat daar op lijkt.
Ik denk dat het ook zo met liefde is. Deprimerend? Voor de mij van 10 jaar geleden wel, de mij van nu is daar dankbaar voor. Het betekent dat ik niet hoef te wachten op ‘die ene partner’ of een andere externe ‘quick fix’ die uiteindelijk nooit lang het verlangen stil legt. De constante craving naar die vluchtige korte high waar we allemaal zo achteraan jagen om te ontsnappen van de dagelijkse sleur. Waarom? Waarom zouden we niet de korte (afhankelijke) high inruilen voor een leven vol? Waarom, als het stofje toch wordt aangemaakt door ons eigen lichaam, creëren we het niet zelf op frequente basis? Waarom leven in een realiteit gecreëerd door een externe factor, welke dan ook, die ons maar kortstondig dient? Waarom wachten op een ‘oplossing’ als de enige die er echt toe doet jijzelf bent?
Degene met de sleutel tot ons eigen geluk zijn wij.
Ik persoonlijk was klaar met wachten, klaar met vechten, klaar met depressies, korte verslavende highs en bovenal klaar met het weggeven van mijn macht.
Mijn verlangen naar een vervuld leven vol liefde, vrijheid, verbinding, creativiteit en speelsheid lag allemaal binnen handbereik te wachten tussen de muren van mijn aangeleerde zelf. Alle antwoorden waar ik zo wanhopig naar op zoek was lagen binnen in mijn bereik. Ik moest alleen durven. Durven alles wat ik kende als normaal los te laten en alles te bevragen waarvan ik dacht dat het de realiteit was. Ik moest durven naar mezelf te kijken zonder oogkleppen op en laagje voor laagje afpellen wat mij op weg naar de liefde niet meer zou helpen.
Ik moest leren vergeven, leren zorgen, leren praten, leren voelen, leren kijken, leren luisteren, leren ademen, leren lopen, leren denken, leren zijn.
Afbreken van alles dat ik (dacht dat ik) was om te zijn wat ik altijd al heb willen voelen – ‘onvoorwaardelijke liefde.’
De energie die alles is, die wij allemaal zijn, en de vervanging voor alle externe factoren die je maar kan bedenken. Vertrouwen, overgave, loslaten en acceptatie zijn woorden die hand in hand met deze reis meeleven, de woorden waar ik ook een haat- liefde verhouding mee heb. O hoe vaak worden die woorden misbruikt om gevoelens te negeren of te gaslighten. Het heeft mij jaren gekost om de daadwerkelijk betekenis van die woorden te leren kennen, zodat alle stukjes van mij liefde mochten ontvangen, want ik denk dat het daarom gaat. Niet het eeuwige beloofde licht waar geen donkerte meer bestaat. De balans van het leven is een dans waar wij allen aan verbonden zullen blijven. Maar wat nou als er geen oordeel van goed of fout meer aanhangt, of moeilijk en makkelijk? Wat nou als het allemaal hetzelfde is – een mens met gedachten en emoties die allemaal intense liefde bevatten, soms met onze tranen half weggezakt in onze moesson van hormonen en emoties en soms de twinkeling van geluk die de kippenvel op je huid creëert.
Wat nou als jij echt alles bent wat je zoekt?
Lees dat nog eens een keer en voel wat dat teweeg brengt in jouw lijf.
Doe me een plezier en ga eventjes met mij mee… Wat nou als je alles al bent wat je zoekt OP DIT MOMENT? Alleen je gelooft het nog niet. Het brein wil er nog niet aan.
Maar wat nou als dit je nieuwe realiteit kan worden, zou dat niet heerlijk zijn?