Season of change.

Embracing the seasonal changes inside ourselves.

De winter sluipt dichterbij. En net als buiten voel ik mij binnen in donkerder worden. Voor brein is dit een goede reden om alles uit de kast te halen om mij te vertellen dat er ‘iets’ niet goed gaat. Gedachten als: ‘je moet actiever zijn,’ ‘je doet *het* niet genoeg,’ ‘je bent niet nuttig genoeg,’ of ‘wat doe je precies om jezelf *waardig* te maken,’ proberen zich een weg te banen als wolken voor de zon — en er zijn soms nou eenmaal wolken voor de zon.
Soms is het moeilijk voor mij om bewust te blijven dat ook in ben getransformeerd naar de donkerte van de koude seizoenen – ‘as within so without.’

Als zeer gevoelig persoon (en daar ben jij vast ook één van) merken wij de omschakelingen van seizoenen altijd. Als brein er niet mee aan de haal zou gaan noemen we dit de periode van ‘naar binnen treden.’ Eigenlijk, ondanks dat brein ermee aan de haal gaat noemen we dit zo.. Het weer zorgt er letterlijk voor dat wij binnen blijven, het is koud, het regent veel en het is vroeg donker. Ons lijf doet hetzelfde, die reageert op deze externe factoren en past zich aan aan de omstandigheden. Verandering. Meebewegen met de seizoenen. 

Waar wringt dan de schoen? Want ik merk bij mij en mijn magische clan om mij heen dat we allemaal ‘moeite’ hebben om ons ‘aan te passen’ aan de omstandigheden.
Naar mijn mening komt het allemaal op hetzelfde neer, elke keer weer; brein die zich inzet tegen elke verandering die er maar op ons pad komt. Dus ook de natuurlijke beweging van de veranderende seizoenen, wat eigenlijk helemaal vanzelf gaat als brein zich er niet meer zou bemoeien, nu ik erover nadenk… geldt dat eigenlijk niet voor het hele leven?
Het brein is een machine die voornamelijk dingen herhaald, voor brein zou een perfecte dag zijn als die precies hetzelfde is als de vorige dag, of de dag ervoor — we hebben die dagen immer overleeft (all that matters voor brein). Kijk dat het niet vlekkeloos is verlopen maakt ook niet uit, want brein heeft ons al ‘geholpen’ met een paar mechanismen (doorgaandoorgaandoorgaan), zodat we ‘er geen last van hebben,’ aka niet hoeven te voelen dat we hier eigenlijk helemaal niet gelukkig van worden…
Gelukkig werken we al eeuwen (oké jaren) aan #pottytrainingthebrain dus onze focus ligt niet meer op onze oude mechanismen — we zijn ons bewust van deze bescherming en kunnen bewust voelen wat eronder zit en hebben een nieuwe realiteit (geloof) gecreëerd (damn, wat zijn we awesome)

Maar waarom is het dan nog steeds zo moeilijk, of liever gezegd; waarom hebben we zowat ALLEMAAL datzelfde ‘hustle’ mechanisme om ons ‘nuttig’ te voelen?

In my humble opinion loer ik voor deze naar de westerse maatschappij waar wij ons in bevinden want deze maatschappij is ook ZEKER niet ingericht op verandering, de meeste mensen doen zo ongeveer elke dag hetzelfde, allemaal op dezelfde tijd (brein: ‘YAY’). Maakt niet uit in welk seizoen we zitten, in welke tijd we van de maancyclus ons bevinden, of dat het -10is of +30 graden is, we doen ALTIJD hetzelfde (behalve misschien in de weekenden 😁 …)

Dit is heel onnatuurlijk voor ons. Ik geloof ook één van de redenen waarom ons brein ons ‘niet toestaat’ om bewust te zijn van de verandering gaande in ons lichaam, we krijgen/nemen daar simpelweg niet de tijd voor. 

We ‘moeten’ zoveel dat we niet meer kunnen *zijn*. 

 

En waarom zeg ik dan zo stellig dat *dit* niet werkt? Nou dat is eigenlijk heel simpel na te gaan.. hoeveel mensen ken jij die nou echt gelukkig zijn? Maar dan echt gelukkig, niet slapende in de malle molen semi content  👀..
Nee, ik bedoel echt met-het-hart-open ‘living their purpose’ gelukkig, stralende en wetende dat hun leven op deze aarde zo ontzettend veel rijkdom geeft! Je weet wel, die mensen die zoveel lachen met zo’n warme energie dat als je ze op straat tegenkomt je eigenlijk alleen maar terug kan lachen.. mmm?

Nee, nee in plaats daarvan hebben we in de donkerte van de herfst/winter een piek van burn-outs en depressies en zijn er nog nooit zoveel mensen aan de antidepressiva geweest. We ‘moeten’ gewoon te veel, teveel van de maatschappij, maar bovenal; teveel van onszelf. Want laten we voorop stellen dat niemand de macht heeft om ons op een bepaalde manier te laten voelen behalve wijzelf. Dus ondanks dat de maatschappij er niet voor is ingericht kunnen we niet met onze vinger blijven wijzen naar de (vele) dingen die beter kunnen, het simpele gegeven is dat de kern van deze problematiek niet grootschalig kan worden aangepakt, daar is de maatschappij te ver van ons natuur af gaan staan.. Deze maatschappij is ook niet gebouwd om het beste met ons voor te hebben, dit monster van een systeem is gebouwd om te blijven draaien, wat de consequenties dan ook mogen zijn voor de mensheid of voor de aarde zelf…. anyways, ik dreef even weg, waar waren we.. Owja veranderingen van seizoenen in onszelf…

Gelukkig is de oplossing van het ‘grote probleem’ altijd te vinden in onszelf. Wij zijn de grote oplossing — als we brein leren toe te staan dat deze veranderingen legit zijn, zodat we niet ‘beschermd’ hoeven te worden en we kunnen meedrijven op de energie van de huidige omstandigheden zonder veroordelingen en ‘hustle’ mentaliteit krijgen we ruimte om te voelen (dat is wat we willen btw).
Als we stoppen met vechten en accepteren dat we nou eenmaal niet allemaal in de ‘one size fits all’ passen.
Als we stoppen met blind mee rennen in de voor ons gecreëerde ratrace en DURVEN eruit te stappen (fucking eng).
Als we het ‘normaal’ veranderen door achter onze diepe behoefte te staan om vrij te zijn, en daarmee bedoel ik; in ons hoofd!

Want als we vrij zijn in ons hoofd, en brein werkt niet meer op automatische piloot met al dat oude zeer helen we niet alleen onszelf, maar ook de wereld. En dat lijkt me dit een verdomd goede passie. 

#pottytrainingthebrain into freedom. It’s a thing, en jij kan het ook!